π. Ευσέβιος Γιαννακάκης
(1910 - 1995)
Καταγόταν από το χωριό Γεωργίτσι της βόρειας Λακωνίας. Το 1941, στα χρόνια της κατοχής, έγινε ιερομόναχος στην μονή της Αγίας Λαύρας, ενώ λίγο αργότερα πρωτοστάτησε στο φιλανθρωπικό έργο προς τα Καλάβρυτα, μετά το ολοκαύτωμά τους από τους Γερμανούς κατακτητές. Το 1951 σπουδάζει στην Θεολογική σχολή των Αθηνών, ενώ παράλληλα διορίζεται ως εφημέριος στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου υπηρετεί επί τρεις και πλέον δεκαετίες. Το 1967 ίδρυσε την γυναικεία μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου στο Μαρκόπουλο Ωρωπού, ενώ μετά την συνταξιοδότησή του, το 1987, ίδρυσε την γυναικεία μονή Αγ. Ιω. του Θεολόγου στα Καλάβρυτα. Απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών.
π. Φιλόθεος Ζερβάκος
(1884 - 1980)
Καταγόταν από το χωριό Πάκια της νότιας Λακωνίας. Εργάσθηκε ως διδάσκαλος για 3 έτη σε χωριό της περιοχής του. Επειδή δεν κατάφερε να μεταβεί στο Άγιον Όρος λόγω διαφόρων εμποδίων που του εμφανίσθηκαν, κατέληξε στην μονή της Λογγοβάρδας στην Πάρο, όπου του είχε συστήσει να μεταβεί και ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης, και έγινε εκεί ιερομόναχος σε ηλικία 23 ετών. Αργότερα περιόδευσε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, κηρύττοντας τον θείο λόγο, ενώ μετέβη και στους Αγίους Τόπους, στο Σινά και στην Τουρκία. Ύστερα έγινε ηγούμενος της μονής και απεβίωσε ειρηνικά στην προχωρημένη ηλικία των 96 ετών.
Όσιος Πορφύριος Μπαϊρακτάρης
(1906 - 1991)
Καταγόταν από το χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας στην Εύβοια. Σε ηλικία μόλις 13 ετών μετέβη στην σκήτη της Αγίας Τριάδας στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, ζώντας ασκητικά ως υποτακτικός, αλλά 6 χρόνια αργότερα ασθένησε σοβαρά εκεί και επέστρεψε στην Εύβοια. Εκεί εγκαταστάθηκε στην μονή του Αγίου Χαραλάμπους, έπειτα χειροτονήθηκε ιερέας σε ηλικία 20 ετών από τον αρχιεπίσκοπο Σινά Πορφύριο και κατόπιν εμόνασε στην μονή Αγίου Νικολάου Ευβοίας. Το 1940 έγινε εφημέριος του ναΐσκου του Αγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών, όπου συνέρρεε πλήθος ανθρώπων για να τους βοηθήσει λόγω του πλήθους των πνευματικών του χαρισμάτων. Μετά την σύνταξή του εγκαταστάθηκε αρχικά στον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων Πεντέλης, ζώντας ασκητικά και έχοντας διάφορα προβλήματα υγείας, έως και τύφλωση, ενώ κατόπιν μετέβη στο Μήλεσι, κοντά στον Ωρωπό, όπου ίδρυσε την γυναικεία μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Προς το τέλος της ζωής του επέστρεψε στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου απεβίωσε ειρηνικά στις 2 Δεκεμβρίου του 1991 και ενταφιάσθηκε εκεί. Η αγιοκατάταξή του έγινε στις 27/11/2013 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/πολης.
Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης
(1920 - 1991)
Καταγόταν από το Λιβίσι της Μάκρης στην Μ. Ασία και μετά την Μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του οριστικά στο χωριό Φάρακλα της βόρειας Εύβοιας, ζώντας ήδη από τα νεανικά του χρόνια πνευματική ζωή. Σε ηλικία 32 ετών ασκήτευσε στην μονή Οσίου Δαυίδ Ευβοίας, όπου εκάρη ιερομόναχος και αργότερα έγινε εκεί ηγούμενος. Πλήθος κόσμου συνέρρεε εκεί για τον συμβουλευθεί, λόγω των πνευματικών χαρισμάτων, γι' αυτό και απεκλήθη θεοφόρος. Απεβίωσε ειρηνικά στις 21 Νοεμβρίου του 1991 έχοντας διάφορα μακροχρόνια προβλήματα υγείας. Η αγιοκατάταξή του έγινε στις 27/11/2017 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/πολης και η μνήμη του ορίσθηκε στις 22 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
(1924 - 1994)
Καταγόταν από τα Φάρασα της Καππαδοκίας στην Μ. Ασία, βαπτίσθηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη και ήδη από τα παιδικά του χρόνια ζούσε πνευματική ζωή. Έγινε μοναχός στο Άγιον Όρος σε ηλικία 30 ετών, ασκήτευσε όμως και στην μονή Στομίου της Κόνιτσας, καθώς και στην έρημο του Σινά για 3 έτη μέσα στην σπηλιά της Αγίας Επιστήμης. Στο Άγιον Όρος ασκήτευσε στο κελί Παναγούδα των Καρυών, όπου συνέρρεε πλήθος ανδρών για να τον συναντήσουν και να τον συμβουλευτούν, λόγω των ιδιαίτερων πνευματικών χαρισμάτων που τον διέκριναν. Προς το τέλος της ζωής του μετέβαινε τακτικά στο γυναικείο Ησυχαστήριο του Αγ. Ιω. του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσ/νίκης, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να τον συμβουλευτούν και οι γυναίκες, όπου τελικά απεβίωσε ειρηνικά στις 12 Ιουλίου του 1994, έχοντας διάφορα μακροχρόνια προβλήματα υγείας, και ενταφιάσθηκε εκεί. Η αγιοκατάταξή του έγινε στις 13/1/2015 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/πολης.
π. Αμβρόσιος Λάζαρης
Καταγόταν από το χωριό Λαζαράτα της Λευκάδος. Αρχικά εμόνασε από το 1935 στη μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, απ' όπου αργότερα το 1950, μετά από προτροπή του φίλου του, π. Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, μετέβη στη Φθιώτιδα, χειροτονήθηκε ιερομόναχος και από το 1954 έγινε ο πνευματικός της γυναικείας μονής της Παναγίας της Γαυριώτισσας στο Δαδί της Φθιώτιδας, ενώ παράλληλα υπηρέτησε για έξι χρόνια ως εφημέριος στα Γλυκά Νερά της Αττικής, στην Καισαριανή και στο Σεβαστό της Παραμυθιάς. Είχε προορατικό και διορατικό χάρισμα. Απεβίωσε ειρηνικά το 2006 σε ηλικία 94 ετών.
π. Ευμένιος Σαριδάκης
(1931 - 1999)
Καταγόταν από την Εθιά Μονοφατσίου Ηρακλείου της Κρήτης και σε ηλικία 17 ετών μετέβη στην Μονή Αγίου Νικήτα, όπου έγινε αρχικά μοναχός και αργότερα ιερομόναχος, ενώ κατόπιν μετέβη στην μονή Κουδουμά. Έπειτα, λόγω ασθενείας, έρχεται στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων της Αθήνας, όπου και θα αρχίσει το ποιμαντικό του έργο, διακονώντας στον εκεί ναό των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού για το υπόλοιπο του βίου του. Τα χαρίσματά του δεν άργησαν να γίνουν γνωστά στον κόσμο, αν και ο ίδιος έκρυβε επιμελώς τις αρετές του. Απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 68 ετών στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου παρέμεινε τα 2 τελευταία χρόνια, και ετάφη στην πατρίδα του.
μ. Γαβριηλία Παπαγιάννη
(1897 - 1992)
Καταγόταν από εύπορη οικογένεια της Κωνσταντινούπολης και μετά τις γυμνασιακές της σπουδές σπούδασε σε Γεωπονική σχολή της Ελβετίας, ενώ μετά την Μικρασιατική καταστροφή μετέβη με την οικογένειά της στην Θεσ/νίκη, όπου σπούδασε στην Φιλοσοφική σχολή. Κατόπιν εργάσθηκε για ένα χρόνο στην Αθήνα σε ψυχιατρική κλινική, ενώ έπειτα μετέβη στην Αγγλία, όπου έκανε διάφορες δουλειές. Το 1954 μετέβη στην Ινδία, όπου ασχολήθηκε για 5 χρόνια με την ιεραποστολή ως αδελφή Λίλη, βοηθώντας πλήθος πτωχών, λεπρών και αρρώστων, ενώ έπειτα μετέβη στην περιοχή των Ιμαλαΐων. Σε ηλικία 62 ετών έγινε μοναχή σε μονή της Βηθανίας στην Παλαιστίνη, έπειτα μετέβη στην μονή Ευαγγελιστρίας στην Αθήνα, αλλά αργότερα ταξίδευσε στην Αφρική, για να κηρύξει τον θείο λόγο. Κατόπιν βρέθηκε πάλι στην Αθήνα (σε οικία στην Κυψέλη), στην Αίγινα και τέλος στην Λέρο, όπου και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 95 ετών.
μ. Μακαρία Δεσύπρη
(1911 - 1999)
Καταγόταν από το χωριό Φαλατάδο της Τήνου και σε ηλικία 21 ετών έγινε μοναχή στην μονή του Αγ. Ιεροθέου στα Μέγαρα. Την εποχή της κατοχής έκανε φιλανθρωπικό έργο στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ, ενώ το 1945 μετέβη στην ερειπωμένη μονή της Αγ. Παρασκευής στην Ν. Μάκρη Αττικής, όπου ζούσε ασκητικά. Εκεί, όμως, το 1950 ανακάλυψε τον τάφο και τα οστά ενός αγίου, ο οποίος της αποκαλύφθηκε πως ήταν ο νεομάρτυρας Άγιος Ευφραίμ (ιερέας στην μονή αυτή, που συνελήφθη από Τούρκους το 1426 μ.Χ. και βασανίσθηκε από αυτούς έως θανάτου). Έπειτα πλαισιώθηκε και από άλλες μοναχές και προέβη στην ανασύσταση της μονής, η οποία έγινε γυναικεία στο όνομα αυτού Αγίου, ενώ παράλληλα ίδρυσε εκεί και ένα οίκημα, όπου συντηρούσε 70 περίπου ορφανά παιδιά μέχρι το 1980. Απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 88 ετών.
π. Ιουστίνος Πόποβιτς
(1894 - 1979)
Καταγόταν από την πόλη Βράνιε της Σερβίας, σπούδασε θεολογία και έγινε μοναχός το 1916. Αργότερα, το 1935, αναγορεύτηκε καθηγητής της Δογματικής στην Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου.
Όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ (του Έσσεξ)
(1896 - 1993)
Καταγόταν από την Μόσχα, σε ηλικία 25 ετών εργαζόταν ως ζωγράφος στο Παρίσι, όπου σπούδασε θεολογία. Το 1925 έγινε μοναχός στην ρωσική μονή Αγίου Παντελεήμονα του Αγίου Όρους, όπου είχε πνευματικό τον Άγιο Σιλουανό, για τον οποίο αργότερα εξέδωσε βιβλίο με τον βίο του. Το 1963 ίδρυσε την μονή Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας, όπου και παρέμεινε έως την κοίμησή του στις 11 Ιουλίου του 1993 σε ηλικία 97 ετών. Η αγιοκατάταξή του έγινε στις 27/11/2019 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/πολης.
π. Κλεόπας Ηλίε
(1912 - 1998)
Καταγόταν από την Ρουμανία και έγινε ιερομόναχος στην μονή Συχαστρία της Μολδαβίας.
π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος
(1930 - 1989)
Καταγόταν από το Βουρνάζι Μεσσηνίας και υπήρξε κτίτορας του ησυχαστηρίου της Κεχαριτωμένης Θεοτόκου στην Τροιζήνα.
π. Αμφιλόχιος Μακρής
(1889 - 1970)
Καταγόταν από την Πάτμο, όπου έγινε μοναχός στην μονή Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, ενώ το 1935 διετέλεσε εκεί ηγούμενός της.
π. Γαβριήλ Καζάσης (Διονυσιάτης)
(1886 - 1983)
Καταγόταν από την Μεσενικόλα Καρδίτσας, έγινε μοναχός στο Άγιον Όρος, όπου αργότερα διετέλεσε ηγούμενος της εκεί μονής Διονυσίου.
π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης
(1902 - 1975)
Καταγόταν από την κωμόπολη Πλάτανος Τρικάλων, έγινε ιερέας και υπήρξε πατέρας 9 παιδιών.
π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος
(1878 - 1964)
Καταγόταν από το χωριό Γρανίτσα της Γορτυνίας, έγινε μοναχός στην μονή Κερνίτσης, έπειτα στην μονή Αγ. Ταξιαρχών Αιγιαλείας, ενώ αργότερα κατέληξε στην μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Γηροκομείου Πάτρας, όπου και παρέμεινε έως την κοίμησή του.
π. Γερμανός Σταυροβουνιώτης
Καταγόταν από το χωριό Αυγόρου της Αμμοχώστου και εμόνασε στην μονή Σταυροβουνίου της Κύπρου.
